نیم تنه ای بر تبر

نیم تنه ای از هیاهو 

بهار را 

در خواب سنگی اش  

هی میکند:هی هی... 

این،کاغذیانی مات 

آن،قلمی خاموش 

و بارانی تلخ  

که سقوط را  

قطره ، قطره  

               می بارد. 

جنگل هنوز  

               شب ویران  

                              اندیشه را طی می کند 

 

تقدیر ریشه هاست شاید 

تشنگی را 

                ایستاده بمیرند 

نیم تنه ای از عشق  

                            سکوت را  

                                           برخاک رها می کند. 

 

*بندرعباس۱۳۷۵* 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد