اسیر
گوش به طپش
قلب طبیعت
در دشت بزرگ
شادمان می خرامی
بعد از کوهی سفید
گویهای بلورین تورا می خوانند
بدانجا می رسی
اسیر در حصاری سبز
به هرسو میدوی
راه گریزی نیست
می خواهی بگسلی
چنگ میزنی
دستانت خونی می شوند وحصار تنگ تر
اکنون تو قربانی ای هستی
در مدار چهل و پنج درجه ای
به وسعت شانه هایت.
بندرعباس مهر ۷۸
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد