برای تو
نه سوالی ،نه جوابی !
کلمات هم دیگر برای
رنگین کردن
افکار شاعر
خود را نشان نمی دهند
بیهوده مپرس
درد ما بودن نیست
برای چه بودن است!
برای که...
۲۱/۳/۷۷
نیم تنه ای بر تبر
نیم تنه ای از هیاهو
بهار را
در خواب سنگی اش
هی میکند:هی هی...
این،کاغذیانی مات
آن،قلمی خاموش
و بارانی تلخ
که سقوط را
قطره ، قطره
می بارد.
جنگل هنوز
شب ویران
اندیشه را طی می کند
تقدیر ریشه هاست شاید
تشنگی را
ایستاده بمیرند
نیم تنه ای از عشق
سکوت را
برخاک رها می کند.
*بندرعباس۱۳۷۵*
تذکره
پدر رفته بود
مادر آبستن دردی بود که نمی دانست
خواهرم در انتهای کوچه اسیدی حل میشد
و من در آخرین روزهای این مذهب مقدس
شکسته میشوم
ادریس
باران می بارید
روبان آبی
در نسیم بالا و پایین می رفت:
چشمهایت را از من مگیر!
صبح شنبه اول اسفند
کوچه خالی بود
دیوار برهنه بود
تو نبودی
آه
بوی بنفشه کوهی گیجم می کند.
کاش
جای نیلوفری از باغ
مرا می چیدی
ساعتم از همان روز
روی هفت و نیم ثابت مانده.
*بندرعباس۱۳۷۸*
کودکی
آبی بدستی
پاکوبان
بر سرانگشت ساحل
نزدیک می شود
در من که پیچید
فهمیدم
کودکیم را
هدیه آورده است.
*بندرعباس۱۳۷۷*